Св. Петре јас дојдов. Каде треба да одам?

Починала некоја зиморничава жена и оди кај св. Петар.

– Св. Петре јас дојдов. Каде треба да одам?

– Ти беше праведна жено. Ќе одиш во рајот.

– Топло ли е таму?

– Таму е вечна пролет. Цвеќињата цветаат, птиците пејат… Рај.

– Аха, вечна пролет! Значи 25-26 степена. Ладно ми е тоа. Прати ме на потопло.

– Ама не може во пеколот! Ти беше праведна.

– Сакам на топло!!! Во рајот ќе смрзнам.

– Во ред, ќе те пратам во пеколот.

Поминале неколку месеци и на св. Петар му текнало за праведната жена, па решил да ја посети. Слегол во пеколот и го прашал ѓаволот за неа.

– Ааа таа зиморничавата ли? – прашал ѓаволот. – Ја носев од круг во круг, од жешко во пожешко, а таа “Ладно ми е, смрзнувам, ладно ми е”. Не можам за дрва за
наваксам, ќе банкротирам од неа. Еве ја онаму во деветиот круг, нека се печи на жешкото.

– Ама како во деветиот! – викнал св. Петар. – Па таа беше праведна. Сакам да ја видам.

Отишле во деветиот круг: секаде вжарено, испарува, не се дише од жештината, па дури и на самиот ѓавол почнало да му се лоши. Ја отвараат вратата, а одвнатре се
слушнал женски глас:

– Затварај врата! Промаја иде, се смрзнав.