Марко
Две момчиња од Живинице, Босна, кои пред неколку години останаа без својата мајка, трогнуваат со својата приказна за копнеж и силна желба за повторно обединување. Азур и Омер Хусејновиќ, кои денес имаат 15 и 17 години, низ години живеат со длабока тага откако нивната мајка ги оставила во 2019 година и заминала во Германија со нивната петгодишна сестричка.
Борба за преживување и посветеност еден на друг
Од своите најрани години, тие се справуваат со суровата реалност на самостоен живот. Живеат во скромен колективен центар во Караул, каде условите за живот се далеку од идеални, а тагата по семејството е постојан придружник. Нивниот татко работи за да го издржува семејството, но додека е отсутен, дванаесетгодишниот Омер, како вистински одговорен брат, често се грижи за својот помал брат и готви од малкуте ресурси што ги имаат.
„Кога немаме храна, подготвувам нешто едноставно, само за да не останеме гладни“, вели Омер. Иако се мали, зборуваат со зрелост која надминува години, справувајќи се со секојдневието без присуството на својата мајка.
Најголемата желба: повторно обединето семејство
И покрај нивната храброст, најголемата желба на Азур и Омер е мајка им и сестра им да се вратат. Тие копнеат по прегратка, по моменти на топлина и љубов кои ги изгубиле. „Само сакам да ја гушнам мајка ми и да ја видам сестра ми,“ изјавија тие за емисијата „Исполни ми желба“.
Судбината на овие две момчиња поставува прашања за силата на семејните врски и надежта дека еден ден повторно ќе се обединат со своите сакани. Нема информации дали мајка им се вратила или дали повторно се заедно, но нивната приказна останува трогателен потсетник на силата на љубовта и вербата за подобро утре.
