На 13 ноември 1944 година, по завршувањето на Битката за Скопје, генерал Михајло Апостолски, командант на Народноослободителната војска на Македонија, одлучно го одбил барањето на бугарската војска за парада во Скопје, откако бугарските медиуми лажно прикажале дека токму тие го „ослободиле“ градот. Генералот и македонските борци потврдуваат дека бугарските сили не само што не учествувале во борбите за градот, туку дошле дури откако битката била завршена.
Историскиот контекст и обидите за манипулација
Со години, Радио Софија и други бугарски извори ширеле дезинформации, тврдејќи дека бугарската армија одиграла улога во ослободувањето на Македонија. Ова со право предизвикало гнев кај македонските борци, особено кај генералот Апостолски, кој бил категоричен дека само оние кои учествувале во борбите имаат право да парадираат низ улиците на ослободениот град.
Во своите мемоари, Боро Чушкар сведочи за инцидентот со бугарскиот генерал-мајор, кога во последен момент успеал да го спречи парадниот марш на бугарските војници. Чушкар директно му се обратил на бугарскиот командант со зборови полни со револт и јасно му ставил до знаење дека македонските сили ќе го бранат Скопје и нема да дозволат искривување на вистината.
Важноста на потегот на Апостолски за денешницата
Историчарот Трајко Стаматовски истакнува дека одбивањето на генералот Апостолски да дозволи бугарска парада било од суштинско значење за зачувување на македонската историја и спречување на идни манипулации. Ако тогаш Бугарија добиела дозвола за парада, тоа би можело да има значајни последици врз денешното историско и национално наследство на Македонија.
Со оваа одлука на генералот Апостолски, македонските борци и партизани останале единствените вистински ослободители на Скопје, а нивната борба е запаметена како еден од клучните моменти во историјата на македонската независност.