Емир Кустурица: „Не сум преобратен, се вратив на верата на моите предци“

Познатиот режисер и уметник Емир Кустурица, кој во 2005 година го промени своето име во Немања Кустурица, преку крштевање во Српската православна црква, долго време предизвикува внимание со својата одлука. За некои, ова беше враќање на корените, додека други го осудија, гледајќи ја промената како предавство.

Патот до крштевањето

Кустурица беше крстен на Ѓурѓовден во манастирот Савина, во близина на Херцег Нови. Оваа одлука, како што самиот објасни, не ја гледа како премин од една вера во друга, туку како враќање кон своето духовно наследство.

„Моите предци морале да го прифатат ислам за да преживеат, но мојата фамилија секогаш задржала дел од православната традиција. Никој во моето семејство не практикувал ислам, иако биле формално муслимани,“ изјави режисерот.

Културата и верата

Кустурица често нагласува дека неговото враќање кон православието е поврзано со културата. „Верувам дека Бог се пројавува преку културата,“ вели тој, објаснувајќи дека неговата одлука за крштевање е повеќе социјален и културен чин отколку чисто религиозен.

Семејното наследство

Неговиот татко Мурад, иако носел муслиманско име, секогаш се изјаснувал како Србин и бил длабоко поврзан со српската култура. „Мојот татко беше голем Србин, можеби и повеќе од што мојот вкус може да прифати,“ рече Кустурица, нагласувајќи ја важноста на корените и идентитетот.

Одлука со историја

Кустурица објаснува дека многу од неговите предци биле православни пред османлиското владеење, а преминот кон исламот бил само средство за опстанок. „Можеби бевме муслимани 250 години, но пред тоа бевме православци, а длабоко во себе секогаш останавме Срби,“ изјави тој.

Нација и јазик

Една од клучните точки на неговиот идентитет е јазикот. „Кога го загубив концептот на југословенството, се запрашав кој јазик зборувам. Сфатив дека тоа е српски, на кој пишувале великани на европската култура. Мојата нација ја дефинирам преку јазикот,“ вели Кустурица.

Заклучок

Немања Кустурица ја гледа својата одлука како лична и духовна, но истовремено и како културолошка изјава. Неговото враќање кон православието е дел од неговото разбирање за историјата, идентитетот и верувањето во културата како облик на изразување на божественото.

„Не сум преобратен. Јас само се вратив на верата на моите предци.“