Многу си итар, никој не може да ти се сети, ама дојди да пиеме…

Баба Рога сварила ракија и се чудела со кого да ја испие.

Му се јавила на попот, ама тој синоќа препил… бреееее… не бива.

И се јавила се на Ламјата, ама викендов препила и таа… не бива.

На овој на оној… сите мортус.

На крај му се јавува на Итар Пејо.

– Многу си итар, никој не може да ти се сети, ама дојди да пиеме.

– Веднаш доаѓам.

Баба Рога си ставила една чашка и седнала на прозорецот да го чека.

По некое време го гледа трча трча, па паѓа, станува и пак трча, пак паѓа, станува и пак така….

Конечно стигнал. Баба Рога ставила ракиичка, испиле по една, две, не издржала и го прашала зошто така трчал и паѓал.

– Кога ќе се сетам на ракијата брзам, кога ќе се сетам дека потоа ќе треба да те легнам, ми се слошува и паѓам…