Весна
Шокантно, инспиративно и провокативно! Добредојдовте во Умоја, кениското село каде што мажите се непожелни! Откријте ја неверојатната приказна за жени кои се борат за независност и права, во свет каде владее машка доминација.
Село Умоја во Кенија е место кое шокира, инспирира и тера на размислување. Во него, жените успеале да се изборат за независност. Но, не за онаа независност и рамноправност за која знаат жените од 21 век.
Пат од очај до надеж
Замислете живот во кој од детство ве сметаат за сопственост. Вашето тело и судбина не припаѓаат вам, туку на некој друг. Вака живеат жените од племето Самбуру во Кенија. Се тргува со нив во замена за стока – 15 крави, 20, 30… Цената варира, но суштината е иста: жената овде е роба.
Постојат некои промени на овие сурови места. На пример, девојчиња од 12 години порано редовно се мажеа, а сега тоа повеќе не смее. Но, традицијата е уште силна и такви бракови се случуваат, само поретко. Ако некој понуди добра цена за нивната малолетна ќерка, родителите можеби ќе размислат, и покрај законите.
Со се останато, треба да се спомене и таканареченото “женско” обрежување, семејно насилство и целосен недостаток на права. Дури тогаш сликата на овие места целосно се спојува, иако станува прилично мрачна…
Раѓање на Умоја
Но, 1990 година сè се смени во еден регион. Група жени, уморни од понижување и насилство, одлучија да кажат: “Доста!” Побегнаа од насилните сопрузи и го основаа селото Умоја. На локален јазик тоа значи „единство“. Ова место стана прибежиште за жени. Тука можеа да живеат без страв. Таа „ветена земја“ каде нивниот глас конечно беше важен.
Животот во Умоја: слобода, борба и туристи
На почеток, сè беше многу едноставно. Жените живееја во крајна сиромаштија, обидувајќи се да преживеат на сува земја. Продаваа пченка и шеќер, но едвај имаше доволно за живот. Тогаш одлучија да се фокусираат на туризам. Почнаа да прават накит од монистра, ткаат светли ткаенини и да ги продаваат на посетители. Успеаја! Туристите, импресионирани од оваа приказна, почнаа активно да го посетуваат селото, носејќи не само пари, туку и поддршка.
По три години напорна работа, жените успеаја да купат земја. На неа се наоѓаше нивното село. Тоа беше пресвртница. Сега можеа официјално да забранат влез на несакани гости. Тука спаѓаа и агресивни мажи од соседните населби. Да, добро слушнавте: мажи од соседните села се обидуваа да го блокираат патот до Умоја, дури и организираа напади. Еден ден, група од 30 мажи ги претепаа жителите пред туристите. Но, жените не се откажаа. Го зацврстија својот став и сега нивното село е тврдина. Мажите можат да влезат само со дозвола и под женски услови.
Умоја денес
Моментално во селото живеат околу 50 жени и 200 деца. Да, добро прочитавте – 200 деца! Како е тоа можно ако мажите не се дозволени? Едноставно: жените повремено дозволуваат мажи да го посетат селото. Но, само под нивни услови. Децата се резултат на тие посети. Но, растат во атмосфера на слобода и почит. Нивните мајки сами одлучуваат како ќе живеат.
На пример, жените во Умоја активно се борат за правата на девојчињата. Веруваат дека образованието е клуч за слобода. Затоа сите деца овде, без разлика на пол, одат на училиште. Ова е вистинска социјална револуција. Особено за регион каде девојките традиционално се подготвуваат само за брак.
Умоја е симбол не само за Кенијци, туку и за жени ширум светот. Симбол на борба, отпор и надеж. Ова е место каде жените докажаа дека можат да преживеат без мажи. Да заработуваат сами, да одгледуваат деца и да го градат животот како што сакаат.
Денес, локалните жени не само што преживуваат, туку и напредуваат. Затоа оваа приказна инспирира жени ширум светот. Покажува дека и во најтешки околности може да се најде излез.
Но, се разбира, не е сè така розово. Жените во Умоја сè уште се соочуваат со закани и притисоци од соседите. Значи, борбата не престанува. Добро е што кениските власти ја држат ситуацијата во ова село под посебна контрола. Во спротивно, кој знае: можеби ќе преовладее машкото его, па ова убаво село ќе престане да постои.
