Суперпредатор во Африка кој внесува поголем страв од лавовите

Со нивните остри канџи, масивни мускули, остри очи, брзи рефлекси и силни забни вилици, лавовите дефинитивно не се предатори со кои другите животни сакаат да се соочат, особено бидејќи ловат во групи.

„Лавовите се најголемиот групен ловец на копното и затоа треба да бидат најстрашни“, изјави во 2023 година биологот за зачувување на природата Мајкл Клинчи од Универзитетот Вестерн во Канада.

Но, во повеќе од 10,000 снимки од дивината на африканската савана, 95 проценти од видовите кои биле набљудувани реагирале со многу поголем страв на звукот од сосема различно суштество. Овој предатор не е дури ни врвен предатор. Тоа сме ние: луѓето.

Ние сме „чудовиштето под креветот“ за другите цицачи.

„Стравот од луѓето е вграден и распространет,“ вели Клинчи. „Постојат мислења дека животните ќе се навикнат на луѓето ако не се ловат, но нашето истражување покажа дека тоа не е така.“

Во истражување објавено минатата година, екологот Лијана Занет од Универзитетот Вестерн и нејзините колеги пуштале серија вокализации и звуци на животни кај водопојките во Националниот парк „Голем Кругер“ во Јужна Африка и го снимале одговорот на животните.

Ова заштитено подрачје е дом на најголемата преостаната популација на лавови, така што другите цицачи добро се свесни за опасноста што ја претставуваат овие месојадци.

Истражувачите пуштале звуци на човечки разговори на локалните јазици како што се Тсонга, Северен Сото, англиски и африкански, како и звуци на лов, вклучувајќи лаење на кучиња и истрели. Исто така, пуштале звуци на комуникација меѓу лавови.

„Клучната работа е што вокализациите на лавовите беа на начин како да ‘разговараат’ едни со други, а не да рикаат,“ вели Клинчи. „Така, вокализациите на лавовите беа директно споредливи со оние на луѓето што разговараат.“

Сепак, не сите „учесници“ во експериментот биле задоволни од напорите на истражувачите.

„Една ноќ, снимката од лавовите толку го разлути слонот што тој тргна во напад и ја смачка целата опрема,“ рече Занет.

Речиси сите 19 цицачи што биле набљудувани во експериментите биле два пати поверојатно да ги напуштат водопојките кога ќе ги слушнеле разговорите на луѓето отколку звуците на лавови или на лов. Овие цицачи вклучуваат носорози, слонови, жирафи, леопарди, хиени, зебри и диви свињи, некои од кои самите претставуваат опасност.

Но, стравот од овие суштества ретко не спречува да ја одредуваме нивната судбина. Од ловење на мамути до справување со најопасниот модерен „диносаурус“, ние сме подготвени на секаков предизвик.

„Конкретно слушањето на човечки гласови го инспирираше најголемиот страв,“ објаснува тимот во својата студија, „сугерирајќи дека животните ги препознаваат луѓето како вистинска опасност, додека други поврзани нарушувања како лаење на кучиња се само помалку опасни замени.“

Со оглед на тоа што луѓето сега се насекаде, избегнувањето од нас може да биде само привремено, што значи дека овие цицачи постојано ќе имаат буден страв.

Ова не е добро за веќе намалените популации на многу видови на саваната, вклучително и жирафите. Според претходното истражување на тимот, продолжениот страв сам по себе може да ја намали популацијата на животните низ генерациите.

Но, биолозите за зачувување на природата можат да ја искористат оваа спознавање за да им помогнат на овие видови. Со пуштање на човечки разговори во области со познато ловокрадство во Јужна Африка, тие се надеваат дека ќе ги задржат загрозените бели носорози на безбедно растојание.

„Мислам дека распространетоста на стравот низ заедницата на саванските цицачи е вистински доказ за еколошкото влијание што луѓето го имаат,“ вели Занет.

„Не само преку загуба на живеалиште, климатски промени и истребување на видови, туку самото наше присуство на таа територија е доволно силен сигнал за опасност на кој тие силно реагираат. Тие имаат многу поголем страв од луѓето, отколку од било кој друг предатор.“