Тајната на Саша Поповиќ: Зошто никогаш не ја покажуваше сестра му Нена – откриена причината за нејзината приватност!

Креативниот директор на „Гранд“, Саша Поповиќ, почина на 1 март во болница во Париз. Јавноста првпат ја виде неговата постара сестра Нена на погребот. Таа беше покрај неговата сопруга, ќерка и пасторка.

Саша Поповиќ ја почитуваше желбата на сестра си

Саша Поповиќ ја криеше сестра си Нена од јавноста. Само еднаш зборуваше за неа во медиумите. Тој ја почитуваше желбата на сестра си да не се експонира јавно. Нена не сакаше да биде дел од јавниот живот.

Детството на Саша и Нена

Саша Поповиќ израснал во свештеничко семејство во Нови Сад. Тој има убави спомени од детството. Во едно интервју, тој зборуваше за сестра си Нена. Тоа беше единствениот пат кога ја спомена во медиумите.

„Имав убаво детство. Во овие години радо се сеќавам на него. Сакав фудбал, не сакав училиште, но бев одличен ученик. Фудбалот го сакав над сè. Сакав да станам рано, во 6, 7 и да жонглирам, да ја удирам топката. Можев со глава да удирам 5. 000 пати без да падне. Младоста и детството ги поминав во портата на Николаевската црква во Нови Сад, каде што мојот дедо беше свештеник. Потекнувам од свештеничко семејство. Тројца браќа на дедо ми беа попови. Мајка ми Бранка беше домаќинка и се грижеше за мене и за сестра ми Нена, која е пет години постара од мене. Со неа бев многу близок“, раскажа Поповиќ.

Празнични спомени со сестрата

Во последното интервју за „Гранд“, Саша се присети на семејните собири и новогодишните прослави со сестра си. „Новата година секогаш ја чекавме во кругот на семејството. Се сеќавам кога имав 9 години, тоа беше 1963 година. Јас и сестра ми, која е пет години постара од мене, останавме будни, а мама и тато легнаа во 11 часот. Година или две пред тоа купивме телевизор. Леле, телевизор! Знаете ли што беше тоа во тоа време, на почетокот на шеесеттите? Имаше серија ‘Црн снег’, Чкаља, Мија Алексиќ и тогашната гарнитура на најпознати глумци. Тоа почна да се емитува од 9 до 12 за дочек на Нова година. Јас и сестра ми седевме и го гледавме без здив. И подоцна секоја година славевме дома со телевизор, елка и подароци. Беше убаво“, раскажа Саша.