Ти го пишувам ова писмо за да знаеш дека ти пишувам, зошто ако го добиеш значи дека ти стигнало…

ДРАГ СИНКО! ✍

Ти го пишувам ова писмо за да знаеш дека ти пишувам, зошто ако го добиеш значи дека ти стигнало. Ако не го добиеш јави ми, ќе ти го пратам повторно. Ќе пишувам полека, знам дека споро читаш. Пред некој ден татко ти прочита во весник дека по најнови статистички податоци повеќето сообраќајки се случуваат на далечина од 1км од куќата, па затоа ние се преселивме малку подалеку. Куќата е преубава, имаме дури и машина за перење, само не знам дали работи. Вчера ставив некои алишта да се перат, ја повлеков рачката за вода и алиштата ги снема. Тука времето и не е така лошо. Прошлата недела само два пати врнеше. Првиот пат траеше 3 дена, а следниот 4. Во врска со јакната што ја бараше, вујко ти Перо ми рече дека ако ги извадиме копчињата (пошто многу тежат) ќе не фати поефтино пратката по пошта. Јас затоа ги отпарав копчињата и ги ставив во џеб. Конечно го погребавме дедо ти. Го најдовме телото во вторникот кога ја чистевме куќата. Беше во орманот од оној ден кога игравме жмурки и кога тој победи. Пред неколку дена ни екслодира плинската боца во кујната. Татко ти и мене, експлозијата не исфрли надвор кроз прозор. Какво убаво чуство беше тоа!
После толку години, татко ти и јас конечно излеговме заедно. Бидејќи го спомнувам татко ти, он најде нова работа! Многу се гордее. Има под себе околу 500 души… Се запосли на градските гробишта – го коси тревникот. Сестра ти Милева, знаеш онаа што се омажи… конечно се породи! Не знаеме кој пол е, па затоа не можам со сигурност да ти кажам дали си станал тетка или вујко… Сестра ти рече дека ако биде женско ќе ја вика по мене. Многу ми е чудно што нејзината ќерка ќе ја вика „МАМА“, ама ете желба и е. А брат ти Радојче, он е стварно заникаде. Замисли, ја затвори вратата од колата, а клучевите беа внатре. Мораше да се врати во станот да го земе дупликат клучот за да не извлече од колата. Катастрофа!!!

Добро синко, нема да ти ја напишам адресата зошто не знам која е. Семејството што живееше пред нас тука, си го земаа куќниот број од ѕидот со нив.

Ако ја видиш Светлана поздрави ја, а ако не ја видиш – не и кажувај ништо.

Те сака мама,
Станислава.

P.S. Сакав да ти пратам и нешто пари, ама веќе го затворив пликото.