Тоскана: Каде природата ја надминува уметноста

Позната по својата уметност, историја и прекрасни пејзажи, Тоскана е регион каде минатото и сегашноста се преплетуваат во хармонична целина. Од височините на ридските градови, многу од нив опкружени со ѕидини од етрурско време и витки чемпреси, се пружа поглед на живописната природа. Величествените палати сведочат за богатството на регионот, додека средновековните градски куќи ја отсликуваат долгогодишната традиција на демократија и самоуправа.

Меѓу лозјата и маслиновите дрвја, во селските предели се кријат мали села и фарми, како и утврдени вили и замоци, симболи на некогашните судири и борби за моќ. Неколку импозантни замоци и вили биле изградени за семејството Медичи, големите мецени на ренесансата, кои ги поддржувале научниците како Галилео Галилеј.

Северна Тоскана, со густо населената рамнина меѓу Фиренца и Лука, е доминантно индустриски развиена, со интензивно обработливо земјиште помеѓу градовите и дивите планински предели.

Областа околу Ливорно и Пиза, во време на својот зенит, доминирала во западниот Медитеран од 11-ти до 13-ти век. Нејзината морнарица воспоставила трговски патишта со Северна Африка, донесувајќи ги во Италија придобивките од арапските научни и уметнички достигнувања.

Во срцето на централна Тоскана се наоѓа Сиена, која водела долга борба со Фиренца. Нејзиниот најславен момент бил победата во Битката кај Монтаперти во 1260 година, но градот бил опустошен од Црната смрт во 14 век и конечно претрпел пораз од Фиренца во опсадата од 1554-1555 година.

Североисточна Тоскана, со своите планински врвови и шуми, била засолниште за отшелници и светци, додека источниот дел бил дом на Пјеро дела Франческа, раноренесансен сликар чии безвременски и мирни дела се исполнети со речиси религиозна совршеност.

Фиренца била централно место на ренесансата, уметничкото и културното будење на 15 век. Писатели како Данте, Петрарка и Макијавели придонеле за нејзиното богато литературно наследство, но токму сликите и скулптурите на уметници како Ботичели, Микеланџело и Донатело го претвориле градот во една од најголемите уметнички престолнини во светот.

Додека Етрурците се населиле на ридовите околу Фјезоле, Фиренца за прв пат се појавила како римска колонија во 59 година п.н.е.

Фиренца, а подоцна и Тоскана, останале под речиси непрекината власт на семејството Медичи три века. Во тоа време, градот бил културно и интелектуално срце на Европа, а неговата космополитска атмосфера и богати мецени го поттикнале периодот на неспоредлив уметнички раст. Уметници, скулптори и архитекти се собрале во градот, исполнувајќи ги неговите улици, цркви и палати со ремек-дела на ренесансата.

До 1737 година, династијата Медичи изумрела, оставајќи го градот под австриска (и краткотрајна наполеонска) контрола до обединувањето на Италија во 1860 година. Од 1865 до 1871 година, Фиренца била главен град на Италија.