Весна
Работниците кои доаѓаат од далечни земји во космополитскиот Цирих се соочуваат со исклучително тешка и парадоксална ситуација, каде и покрај нивната напорна работа и солидни приходи, некои од нив се принудени да живеат на улица, слично како еден работник од Романија кој, иако заработува доволно за пристоен живот, сепак не успева да изнајми стан, а главната причина за овој неверојатен проблем е бизарниот недостаток на основни потребни документи.
Лунго е принуден да спие во јавен тоалет бидејќи комплицираните процедури и бирократијата се посилни од неговата желба за нормален живот
Лунго, четириесет и осумгодишен градежен работник кој доаѓа од Романија, веќе трета година по ред работи во Швајцарија по три месеци годишно, но за жал, поради неразбирливите бирократски пречки и комплицирани процедури, тој е принуден да го поминува своето време за одмор и регенерација спиејќи во јавен тоалет на тенок душек, бидејќи изнајмувањето на наједноставен стан во Цирих за него е невозможна мисија.
„Работам на разни градилишта, секогаш на различни локации и проекти, но секогаш чесно заработувам пари, сепак, без постојан работен договор, што е речиси невозможно да се добие во Цирих за работници од странство, не можам да изнајмам ништо легално, па затоа морам да спијам надвор и да се снаоѓам како знам и умеам“, со тага во гласот признава Лунго, опишувајќи ја својата неверојатна животна ситуација.
Плата од 430.000 денари не е доволна за прескокнување на бирократските пречки и наоѓање нормален дом
И покрај фактот што Лунго секој месец заработува импресивни 4.000 швајцарски франци, што во македонска валута изнесува околу 430.000 денари, тој сепак се соочува со нерешлив проблем – не може да изнајми пристоен стан, бидејќи му недостасуваат основните документи кои се предуслов за легален престој и изнајмување недвижност, а итните прифатилишта за бездомници не се достапни за него бидејќи нема официјална дозвола за престој, додека престојот во хотели е прескап и неодржлив на долг рок.
Со дел од парите што ги заработува во Швајцарија, Лунго редовно го издржува своето семејство кое живее во Романија, што дополнително ја отежнува неговата финансиска ситуација и ги намалува шансите за изнаоѓање на пристојно сместување во скапиот Цирих.
Проблемот со недостаток на дом не ги погодува само градежниците туку и други работници од странство
Овој горлив проблем со кој се соочува Лунго не е изолиран случај само за градежните работници, бидејќи и многу други работници кои се занимаваат со достава на храна и други слични дејности се соочуваат со истите тешкотии, како што потврдува и еден четириесетгодишен доставувач од Источна Европа кој вели: „Кога ќе пристигнете во Цирих како доставувач на храна, без загарантиран постојан договор и без веќе воспоставена мрежа на контакти, пристапот до пазарот за изнајмување станови е речиси целосно затворен и невозможен, дури и да располагате со доволно финансиски средства за редовно плаќање на киријата, обидете се сами да најдете нешто пристојно во ваква безизлезна ситуација!“
Бирократијата создава армија од „богати“ бездомници кои се жртви на системот
Слична судбина го снашла и еден дваесет и осумгодишен Француз, поранешен доставувач на пици, кој со месеци бил принуден да спие на обични клупи во близина на јавниот тоалет каде што и Лунго го нашол своето привремено засолниште.
„Иако редовно остварував приходи и бев финансиски стабилен, со месеци безуспешно се обидував да најдам стан или барем пристојна соба во Цирих, бидејќи немав регистрирана адреса, не можев да приложам валиден доказ за имот, а поседував само краткорочна дозвола за престој која не ми ги отвораше вратите на пазарот за недвижности“, со разочарување објаснува младиот Француз, опишувајќи ја апсурдноста на ситуацијата.
Социјалните служби се свесни за горливиот проблем, но решенијата се ограничени и недоволни
Изабел Хамер, посветена членка на Одделението за социјална помош во Цирих, потврдува дека е добро запознаена со овие неформални места каде што многу луѓе од работничка класа бараат засолниште и преспиваат на улица, при што моментално се проценува дека меѓу дваесет и триесет луѓе секојдневно се принудени да спијат под отворено небо.
Социјалните работници редовно ги посетуваат овие лица и се обидуваат да ги информираат за ограничените опции за поддршка кои им се достапни, но итните прифатилишта за бездомници се главно наменети само за лица кои се официјално регистрирани во Цирих и имаат постојан престој.
За странските државјани, како што објаснува Хамер, постојат алтернативни опции како што се привремените сместувања „Иглу“ или „Nachtcafé Pace“, кои нудат ноќевање и основни услови за живот.
„Во посебни ситуации, како што се екстремно ниски температури или докажани итни случаи кои ги загрозуваат животите на овие луѓе, лица кои немаат постојан престој можат да бидат сместени на една ноќ или еден викенд во некое од итните прифатилишта на градот, но тоа е само привремено и недоволно решение“, дополнува Хамер, нагласувајќи ја комплексноста на проблемот.
Ситуацијата останува крајно тешка и бара итни и системски решенија
И покрај навидум солидните приходи кои ги остваруваат, ситуацијата останува крајно тешка и комплицирана за многу работници кои доаѓаат од странство во Цирих во потрага по подобар живот, бидејќи недостатокот на потребни документи и социјална мрежа го претвора наоѓањето на нормален стан во речиси непремостлив предизвик, принудувајќи многумина од нив да се снаоѓаат со несигурни и нехумани решенија за преспивање, што претставува сериозен социјален проблем кој бара итни и системски решенија.
