17 Животни кои сами го пронашле својот газда

Веројатно секој има приказни за тоа како мачките и кучињата скитници стануваат вистински членови на семејството, но понекогаш не е личноста која го наоѓа животното, туку се случува спротивното: пријателите со опаш земаат сè во своите шепи и бараат дом.

„Волонтер од прифатилиштето каде што работам се враќаше дома. Ја следело грдо куче кое моли за храна. Кога го видов за прв пат, знаев дека тоа куче е мое“.

„Овој мал пријател денеска дојде на мојот балкон. Не можам да ја најдам неговата мајка, па зошто да не го земам со себе?“

„Што пријателе, удобно ти е овде? Некоја мачка пред мојот камин. Како и да е, благодарам за друштвото“.

„Кучето дојде на нашата локација, ископа дупка под оградата и само лежеше и гледаше во нас од таа дупка. И така неколку дена. Му направив куќа“.

„Видов маче на дрво. Го симнав, го оставив на земја за да иде кај мајка му, но ми се врати. Го однесов до тревата, отидов до автомобилот, а тој по мене. Мојата сопруга е бесна, децата квичат од радост“.

„Јас и мојот колега се возевме на работа и тогаш едно кученце истрча на патот. Низ сообраќајот, директно кај нас!“.

„Пред повеќе од 5 години тој само влезе во нашата куќа и остана. Сега тој се грижи за моите две мачки како дедо“.

„Пред 2 години најдовме кученце. Самоуверено се заби во нас до автомобилот и тврдоглаво се обидуваше да влезе во него. Резултатот е овој:“

„Дојдов да ги погледнам мачињата и едното ужасно мјаукаше, гледајќи ме право во очи. Не дека сакам бучни мачки, но ова ми го привлече вниманието.“

Мачката дојде дома кон крајот на минатото лето и изгледаше како домашна. И тој не замина. Ноември тешко се разболе и беше примена на лекување во клиника. Сега е добро.”

„Ова е Хермес. Тој влезе во мојата канцеларија и премногу нежно мјаукаше. Така, Хермес веќе ме има“.

„Моите родители имаат 10 животни: 3 кучиња, 3 кученца и 4 мачки. Го донесов првото куче, а тој направил банда. Ги донесе другарите еден по еден, и сите останаа“.

„Лариска ми се придружи кога се враќав дома доцна во ноќта. Воопшто не сакам мачки, но нешто ми кликна во умот“.

„Застанавме покрај продавницата за да одлучиме дали ни треба нешто. Оваа убавица, тогаш сè уште слаба и полна со болви, дојде, ја стави предната шепа на мојата патика и ме погледна во очи“.

„Влезе низ отворената капија, не сакаше да го напушти дворот и мирно мавташе со опашката. Му реков да си оди дома. Тој послуша, но по неколку дена се врати“.

„Street Jazz одлучи да живее со нас. Ја дадовме мачката во „добри раце“, но повторно беше исфрлена на улица. По 1,5 години талкање, тој повторно не најде и остана со нас засекогаш“.

„Кога имав 10 години отидовме да земеме маче. Едниот го избравме, а другиот, непланирано, само ми се качи во скут и не се симнуваше. Ги зедовме и двете“.