Ало Розе, татко ти е на тел, мојш ли да ми а дадиш мајка ти…

Блажо звоне на тел:

-Ало Розе, татко ти е на тел, мојш ли да ми а дадиш мајка ти…

-Не можам тате, на спратот е со вујче Тошо у собата…

-Розе, ти немаш вујко Тошо…

-Имам, ене го у собата горе со мама…

-Добро, еве шо че направиш, остај го тел. оди горе, чукни на врат’та од собата, и викни на мајка ти и на вујко ти Тошо, дека тате само шо си дојди со кол’та…

После 2-3 минути се враќа Ројз’то возудена и вика:

-Тате, тате, ја направи ти каа шо ми речи..

-И, шо се деси…

-Мама почна да вика, рипна од креветот гола, фана да трче, влези у купатилото, се сп’зна на плочките и а расцепи главата од кадата и енаа леже у локва крв, мртва е…

-А вујко ти Тошо…

-И он рипна гол од креветот, рипна од џамот право у базенот, ама има заборавено дека ти ниа Петок го изпразни за да го исчистиш, и он ене го леже расцепен, умрен е…

Тишина едно 30-40 секунди, и Блажо вика:

-Базен, кој базен бе Розе…

-Ами нашиот бе тате…

-Чекај малку, нели е тоа 6566-345…

-Не…

-Тууу, тууууут, тууу, тууууттттт…