Еден орел, седи на врв на една огромна карпа и пуши трава. Седи така и си вели сам на себе „кој цар сум јас еј…“

Еден орел, седи на врв на една огромна карпа и пуши трава. Седи така и си вели сам на себе „кој цар сум јас еј…“

Повлекува уште еден дим и пак си повторува, „кој цар сум јас…“ Се пушта од карпата надолу и на еден метар пред земјата ги раширува крилата и полетува назад кон врвот на карпата.

Застанува и пак си повторува, „кој цар сум јас…“

Доаѓа друг орел до него и го прашува:

– Бачко шо има?

– Еве, дувам малце, сакаш?

И така седнале еден покрај друг и само си повторувале „Кои цареви сме ние еј…“ По некое време се пуштаат кон земјата и на еден метар пред да удрат ги рашируваат крилјата и се
качуваат горе.

Доаѓа мечката до нив и ги прашува:

– Момци, што праите?

– Еве малку пушиме, сакаш?

Така мечката седнува до нив и сите заедно се пуштаат кон земјата и на паѓање надоле орлите ја прашуваат мечката,

– Мецо, имаш крилја ти?

– Не.

– Кој цар си ти мецо, еј…