Доаѓа дома Стојан и ву вика на Стојанку…

Доаѓа дома Стојан и ву вика на Стојанку:

-Стојанќе, ќе те оставу.

-Зашто бре Стојане?

-Низ град се зборе дека си се сек*ала многу.

-Стојане, да те питам неколку работе, па после ме остављај. Чувам ли ти децу?

-Стојанќе, што е право право е, немам никакву примедбу за тој.

-Стојане, готву ли ти убаво?

-Стојанќе, што е право право е. К’т направиш едење иде ми се и прсти да си изеду, толку укусно куваш.

-Перу ли те?

-Не можу да се пожалу. Никат ни мене ни деца не си пуштила не прани и не пеглани од дома да искочемо.

-Оште овој Стојане. К’т се*само, праву ли ти ОСМИЦЕ?

-Леле Стојанќе, немој да спомињаш ОСМИЦЕ. Од тија твој ОСМИЦЕ иде ми се да побрлавеју. Толку ми е убаво.

-Е па овакој мој Стојане. ОСМИЦЕ не се учив у купатило и у кујну.