МИЛОШ Е ИНЖЕНЕР, А РАБАЏИЈА ВО ДУША: Работата го однесе од Вилово во Ужице, но НЕ СЕ СРАМИ да РАБОТИ ВО ШУМА со ВОЛОВИ во РОДНИОТ КРАЈ!

Работата го однесе младиот Милош Матијевиќ (31) во Ужице. Сепак, речиси секој викенд се враќа во своето село Вилово кај Нова Варош. Иако е инженер, не се срами од рабаџилакот. Не му е тешко да помогне во родното место. Секогаш кога е потребно, тој доаѓа од Ужице. Му помага на семејството. Тие заработуваат работејќи со волови во шумите кај Нова Варош.

Инженер со рабаџиски вештини

Милош е веројатно единствениот рабаџија во овој дел од југозападна Србија со инженерска диплома. Тој завршил Виша техничко-деловна школа. Тој е струковен инженер за заштита при работа и животна средина. Се вработил во Ужице. Остана да живее и работи во струката. Но, неговата душа е во Босање.

Рабаџилакот во крвта

„Да бидам искрен, јас сум инженер. Но, рабаџилакот ми е во крвта. Тоа е физички напорен занает. Бара вештина и внимание. Но, полн е со возбуда. Затоа го сакам. Никогаш не ми е тежок. Одраснав во Вилово. Секој викенд и слободен ден доаѓам во селото. Додека студирав, доаѓав и почесто. Во Вилово секогаш има работа. Секоја помош на моите е добредојдена“, раскажува Милош.

Семејна традиција

Неговото семејство има пет пара волови во шталата. Со нивна помош вадат граѓа од државни и приватни шуми.

Учење од најдобрите

„Бев трето одделение кога почнав да им помагам на татко ми и на стриковците во шума. Гледав што работат. Секој пат ‘украдов’ по малку од тајните на овој занает. Неколку години подоцна, веќе во прво средно, почнав самостојно да рабаџијам. Овој занает бара вештина. Секој рабаџија мора да се заштити себеси и воловите. Важно е работата да се заврши со што помалку умор“, објаснува Милош.

Љубов кон воловите

Како и сите рабаџии, и Милош ги сака своите волови – Голуб и Рушко. Вели дека и тие му возвраќаат со љубов.

Грижа за воловите

„Кога има љубов и разбирање меѓу рабаџијата и запрегата, и најтешката работа се одработува лесно. За да можат воловите да изнесат товар, мора да се пазат и добро да се хранат. Најважно е житото. Бидејќи живеам во Ужице, не сум секој ден дома. За Голуб и Рушко се грижат моите домашни. Најмногу мојот брат Томислав. Неизмерно сум им благодарен на сите“, вели Милош.

Натпреварувачки дух

Милош сака да им излезе на мегдан на другите рабаџии. Минатата есен, во селото Амзиќи, се одржа традиционален натпревар на рабаџии. Неговите волови Голуб и Рушко беа најдобри. Тие беа без конкуренција. Милош ни доловува дека неговиот пар волови, вешто, како што вели „подрипнувајќи“, ја минале натпреварувачката патека долга стотина метри за рекордни 13 секунди.

Рекордни резултати

„Како на јарем да носат пердув, а не чамов трупец од речиси два кубика“, раскажува Милош со гордост. И самиот бил изненаден од резултатот. Неговите миленици постигнале неверојатен успех. Секој од нив тежи по тон. Тие се во полна сила и срдечни. Во шума нема подобри од нив. Но, Милош стравувал од натпреварот.

Прв натпревар, прво место

„Голуб и Рушко имаат по пет години. Веќе долго работиме заедно во шума. Натпреварот во Амзиќи им беше прв. И за мене беше прв. Признавам, се плашев дека ќе ги исплаши гужвата. Се плашев и од гласното навивање“, вели Милош.

Семејно натпреварување

На тој натпревар во Амзиќи се натпреварувале и неговиот помлад брат Томислав и таткото Добривоје со своите волови.

Учење од семејството

„Се натпреваруваше и стрикото Радојко. Тој го освои второто место. И другиот стрико Васо е одличен рабаџија. Рабаџилакот го учев од најдобрите“, искрен е Милош.

Волови во планинските села

Во планинските села на југозападна Србија, многу работи се уште се вршат со помош на волови. За жал, селата брзо се празнат. Многу имоти се на стрмнини. Работата со механизација е често невозможна. Воловите се користат за орање ситни парцели. Тие ораат градини и ниви со компири. Вешта рака на орач и ралица се неопходни.

Помош во домаќинството

Рабаџиите помагаат и за други работи. Тие го изнесуваат ѓубрето на ливади и ниви. Дома го довлекуваат сеното и огревното дрво. Зиме ги „покоруваат“ снеговите. Го чистат снегот од завеаните селски патишта.